In 1996 begon ik op verzoek van Ronald Dietz, toenmalig directeur van de Arbeiderspers, met een boek over Winschoten. Tot aan het moment dat ik een volle baan kreeg (in 2000), heb ik aan dat boek gewerkt. Ik was toen tot 1963 gekomen.
In veel opzichten was de periode 1950 - 1963, die in dit log aan de orde is geweest, een cruciale. Veel belangrijke ontwikkelingen die nu tot een einde komen, hadden in deze periode een aanvang. Sommige lopen nog steeds door.
Dat geldt ook voor Winschoten. Je ziet de eerste plannen om het oude centrum te slopen en te vervangen door een parkeerplaats-vriendelijke vlakte verschijnen. Dit proces is nog steeds in volle gang. Ongetwijfeld is voor de nieuwe gemeente Oldambt een groot gemeentehuis nodig dat eindelijk op de plaats kan komen waar men in de jaren zestig al aan dacht: achter de Venne.
De werkloosheid in Oost-Groningen is nog steeds een heftig pro-bleem. De op de landbouw gebaseerde industrie is zo langzamerhand in zijn geheel verdwenen, net als het hoger onderwijs en vele overheidsinstellingen. Door gebrek aan goede opleidingsmogelijk-heden en hoogwaardige werkgelegenheid trekken jonge mensen al vroeg naar de stad om nooit meer terug te komen. Dat het platteland ontvolkt is ook een gevolg van bewuste politiek.
Het centrale probleem van de sociaal-democratie, hoe combineer je praktisch bestuur met politieke idealen, werd in Winschoten, waar de PvdA jarenlang een absolute meerderheid had, in de jaren van dit weblog een beetje zichtbaar. De afstand tussen politici en kiezers was toen ook al groot, maar de kiezers vertrouwden toch grotendeels blindelings op de goede bedoelingen van hun volksvertegenwoor-digers. De mensen die zich niet konden vinden in het sociaal-democra-tisch pragmatisme, stemden op de CPN, die op gemeentelijk niveau niet zoveel te maken had met het Rusland van vadertje Stalin, of later op de PSP. Deze radikale onderstroom is in Oost-Groningen altijd aanwezig geweest en heeft zijn wortels in een soort anarchisme dat ook nu nog volop leeft. Oost-Groningers laten zich niet zomaar wat wijsmaken en in mooie praatjes geloven ze al helemaal niet.
Wat ik geheel vergeten was toen ik met dit log begon was dat mijn onderzoek niet alleen over Winschoten ging. Al gauw kwamen Stalin en de koude oorlog langs. De Russen en de Amerikanen hielden elkaar nauwlettend in het oog en een allesvernietigende kernoorlog was tot aan de Cubacrisis een reële mogelijkheid. Het was die crisis die duidelijk maakte dat Chroetsjev toch iets minder een ijzervreter was dan zijn voorganger. De destalinistie zou echter pas met Gorbatsjov tot een einde komen.
De emancipatie van de zwarte bevolking in de VS, waarvan het begin volop in dit log aan bod komt, heeft nu, in 2008, een voorlopig hoogtepunt gevonden in de verkiezing van de eerste niet-blanke president in de geschiedenis van de VS: Barack Obama.
Tenslotte: het aardgas. Het werd in de uitverkoop gedaan omdat kernenergie de toekomst had. Wij zijn 55 jaar verder en als iets geen toekomst heeft is het kernenergie. Het geloof in de techniek en het vertrouwen dat alle problemen opgelost kunnen worden, vinden in onze tijd hun grenzen. De groei van de welvaart waarvan het begin in dit log nog net meegenomen kon worden, is gebaseerd op een economie die zijn basis vindt in de roofbouw op de natuur. We moeten de weg vinden die leidt naar een andere productiewijze, een waarbij niet zozeer groei als wel harmonie centraal staat. Een mooie Oost-Groninger utopie om dit log mee te beëindigen.
Groningen, 30 december 2008
Henk de Weerd
In veel opzichten was de periode 1950 - 1963, die in dit log aan de orde is geweest, een cruciale. Veel belangrijke ontwikkelingen die nu tot een einde komen, hadden in deze periode een aanvang. Sommige lopen nog steeds door.
Dat geldt ook voor Winschoten. Je ziet de eerste plannen om het oude centrum te slopen en te vervangen door een parkeerplaats-vriendelijke vlakte verschijnen. Dit proces is nog steeds in volle gang. Ongetwijfeld is voor de nieuwe gemeente Oldambt een groot gemeentehuis nodig dat eindelijk op de plaats kan komen waar men in de jaren zestig al aan dacht: achter de Venne.
De werkloosheid in Oost-Groningen is nog steeds een heftig pro-bleem. De op de landbouw gebaseerde industrie is zo langzamerhand in zijn geheel verdwenen, net als het hoger onderwijs en vele overheidsinstellingen. Door gebrek aan goede opleidingsmogelijk-heden en hoogwaardige werkgelegenheid trekken jonge mensen al vroeg naar de stad om nooit meer terug te komen. Dat het platteland ontvolkt is ook een gevolg van bewuste politiek.
Het centrale probleem van de sociaal-democratie, hoe combineer je praktisch bestuur met politieke idealen, werd in Winschoten, waar de PvdA jarenlang een absolute meerderheid had, in de jaren van dit weblog een beetje zichtbaar. De afstand tussen politici en kiezers was toen ook al groot, maar de kiezers vertrouwden toch grotendeels blindelings op de goede bedoelingen van hun volksvertegenwoor-digers. De mensen die zich niet konden vinden in het sociaal-democra-tisch pragmatisme, stemden op de CPN, die op gemeentelijk niveau niet zoveel te maken had met het Rusland van vadertje Stalin, of later op de PSP. Deze radikale onderstroom is in Oost-Groningen altijd aanwezig geweest en heeft zijn wortels in een soort anarchisme dat ook nu nog volop leeft. Oost-Groningers laten zich niet zomaar wat wijsmaken en in mooie praatjes geloven ze al helemaal niet.
Wat ik geheel vergeten was toen ik met dit log begon was dat mijn onderzoek niet alleen over Winschoten ging. Al gauw kwamen Stalin en de koude oorlog langs. De Russen en de Amerikanen hielden elkaar nauwlettend in het oog en een allesvernietigende kernoorlog was tot aan de Cubacrisis een reële mogelijkheid. Het was die crisis die duidelijk maakte dat Chroetsjev toch iets minder een ijzervreter was dan zijn voorganger. De destalinistie zou echter pas met Gorbatsjov tot een einde komen.
De emancipatie van de zwarte bevolking in de VS, waarvan het begin volop in dit log aan bod komt, heeft nu, in 2008, een voorlopig hoogtepunt gevonden in de verkiezing van de eerste niet-blanke president in de geschiedenis van de VS: Barack Obama.
Tenslotte: het aardgas. Het werd in de uitverkoop gedaan omdat kernenergie de toekomst had. Wij zijn 55 jaar verder en als iets geen toekomst heeft is het kernenergie. Het geloof in de techniek en het vertrouwen dat alle problemen opgelost kunnen worden, vinden in onze tijd hun grenzen. De groei van de welvaart waarvan het begin in dit log nog net meegenomen kon worden, is gebaseerd op een economie die zijn basis vindt in de roofbouw op de natuur. We moeten de weg vinden die leidt naar een andere productiewijze, een waarbij niet zozeer groei als wel harmonie centraal staat. Een mooie Oost-Groninger utopie om dit log mee te beëindigen.
Groningen, 30 december 2008
Henk de Weerd
