Blijkbaar hebben de Oost-Duitse communisten toch ingezien dat ze wel een beetje fout zaten. Premier Grotewohl heeft toegegeven dat de regering fouten heeft gemaakt. Het streven naar autarkie, zeg maar naar een economie die binnen een land alles voortbrengt wat de bevolking van dat land nodig heeft, was achteraf gezien onjuist. Dat leidde namelijk naar de steeds groter wordende productie-eisen. Bovendien heeft de vlucht van honderdduizenden boeren naar West-Duitsland geleid tot problemen wat betreft de voedselvoorziening. Ook het streven naar een grote zware industrie was een vergissing geweest. Wanneer men meer oog had gehad voor het herstel van de Duitse eenheid, had men de hele zware industrie niet nodig gehad.
Vice-premier en partijleider Ulbricht, degene die het economische beleid in Oost-Duitsland vergaand bepaalt, zocht een oplossing van de problemen in meer openheid, in een sfeer waarin vrije uitwisseling van gedachten mogelijk is. Mooie woorden genoeg.
Velen geloven trouwens niet meer in de Oost-Duitse versie van het socialisme en vluchten naar het Westen. In Berlijn gaan dagelijks hon-derden mensen de grens naar de westelijke sectoren over.
De voedselschaarste is nu zo groot dat de regering er toe over is gegaan voedsel uit de staatsreserves (!) uit te delen onder de bevol-king. Id. textiel.
Ook op andere manieren probeert de regering het vertrouwen van de bevolking te winnen: de lonen en pensioenen gaan omhoog, de boe-ren hoeven minder gedwongen te leveren, bij achterstallige betaling zal de stroom niet meer direct worden afgesneden, er zullen meer huizen worden gebouwd (met geld dat oorspronkelijk bedoeld was voor de bouw van zware industrie), arbeiders krijgen schoenen, zie-ken zullen voortaan kunnen kuren zonder dat dat van hun vacantie-dagen wordt afgetrokken.
Vice-premier en partijleider Ulbricht, degene die het economische beleid in Oost-Duitsland vergaand bepaalt, zocht een oplossing van de problemen in meer openheid, in een sfeer waarin vrije uitwisseling van gedachten mogelijk is. Mooie woorden genoeg.
Velen geloven trouwens niet meer in de Oost-Duitse versie van het socialisme en vluchten naar het Westen. In Berlijn gaan dagelijks hon-derden mensen de grens naar de westelijke sectoren over.
De voedselschaarste is nu zo groot dat de regering er toe over is gegaan voedsel uit de staatsreserves (!) uit te delen onder de bevol-king. Id. textiel.
Ook op andere manieren probeert de regering het vertrouwen van de bevolking te winnen: de lonen en pensioenen gaan omhoog, de boe-ren hoeven minder gedwongen te leveren, bij achterstallige betaling zal de stroom niet meer direct worden afgesneden, er zullen meer huizen worden gebouwd (met geld dat oorspronkelijk bedoeld was voor de bouw van zware industrie), arbeiders krijgen schoenen, zie-ken zullen voortaan kunnen kuren zonder dat dat van hun vacantie-dagen wordt afgetrokken.
Tenslotte wil men mee ruimte laten voor particulier initiatief: par-ticuliere industriële bedrijven mogen nu ook produceren voor parti-culieren (niet meer alleen voor staatsbedrijven), een deel van de ge-nationaliseerde bedrijven zal aan de eigenaars worden terug-gegeven.
