donderdag

15 september 1961

Ook de jeugd wordt mondiger. Natuurlijk was ze altijd al rebels, maar de energie die daarvoor nodig is werd er vroeger in de fabriek wel uitgewerkt. En dat geldt niet alleen voor de jeugd, maar voor alle onderdrukten. Bezinning is pas mogelijk als men de tijd en de puf heeft om na te denken over de dingen die zo vanzelfsprekend lijken. Over het leven van alledag.
De jongeren hebben geen zin meer in de oude voorgekookte model-letjes van werk en gezin. Ze willen wat van het leven genieten voor het te laat is. In hun commentaren op de werkelijkheid blijkt altijd weer dat de atoombom hun een visie op het bestaan geeft die verhin-dert dat ze zich zorgen maken over de toekomst: ze willen nu van het leven genieten.
Dat mag natuurlijk niet.
In Winschoten probeert men de nozems in goede banen te leiden door hen te lijmen. De Gereformeerde Jeugdzorg heeft het rabbinaat-huis van de oude synagoge aan de Bosstraat omgebouwd tot een op-vangpand voor de jeugd. De Winschoter Courant noemt Ons Honk, zoals de voorziening heet, een "verrijking voor Winschoten". Dat is nog maar even afwachten.
De praatjes bij de opening van Ons Honk waren als vanouds stich-telijk, de cadeaus kneuterig. Voorbeelden? Dominee Verburg opende de bijeenkomst met de lezing van Markus 12:28 v.v. en gebed, Romijn sprak uit dat het werk van de stichting geschiedt tegen een achtergrond van verdieping, beïnvloeding en vorming, dominee Van Krimpen was blij dat de overheid dit soort projecten financierde, maar de uitvoering ervan aan levensbeschouwelijke organen over-liet. De cadeaus: een sjoelbak van Pro Juventute, de Stichting Gere-formeerde Sociale Zorg in Groningen kwam met een tafeltennisspel, de Centrale Evangelische Commissie offreerde een Bijbel, de aanne-mers die de verbouwing hadden verzorgd, zorgden voor een klok. Zodat iedereen toch wel op tijd naar huis gaat.
Het enig echt nuttige cadeau waren de twee enveloppen met inhoud van de Classis Winschoten en van de Zustervereniging Het Schienvat uit Finsterwolde.
Een voorspellend woord tenslotte kwam van dominee Reeskamp. Hij wist uit ervaring dat het begin van Ons Honk moeizaam zou kunnen zijn: veel zorgen, weinig jeugd. Het zou mij niet verbazen dat veel jeugd ook veel zorgen kan betekenen. De tijd dat jongens en meisjes zich alle kanten lieten opsturen is voorbij. Ze zijn heus niet meer geïnteresseerd in verdieping en hebben weinig behoefte om zich te laten vormen. Ze hebben een eigen mening en dat zal de Stichting Gereformeerde Jeugdzorg nog wel merken. We gaan nieuwe tijden tegemoet.