Hij heeft er geen spijt van. Volgens Eichmann is spijt is iets voor kinderen. Ik weet niet of dat klopt, maar in het licht van zijn misdaad is het al of niet hebben van spijt nauwelijks van belang. Hoe kun je spijt hebben over de moord op 6 miljoen mensen? Het woord 'spijt' kan toch nooit de enormiteit van deze misdaad omvatten!
De lange arm van de Israëlische geheime dienst heeft de man opge-pakt in Argentinië, waar nog wel veel meer nazi's zullen zitten. De joodse staat heeft de doodstraf niet afgeschaft, omdat men de moge-lijkheid van vergelding op oorlogsmisdadigers open wilde houden. Eichmann wordt dus opgehangen. Maar voor die tijd gunt hij ons nog een blik in zijn merkwaardige, typisch Duitse (?), denkwereld.
De moord op de joden had hij enkel en alleen georganiseerd omdat hij bevel daartoe had gekregen van zijn superieuren. Hij nam enige afstand van zijn handelen, maar niet omdat hij tot inzicht was geko-men in de misdadigheid van zijn handelen, integendeel. In zijn ogen bestaat de beoordeling van zijn handelen als misdadig alleen omdat Duitsland de oorlog verloren heeft.
Hij beschouwt zichzelf niet meer als nazi, maar hij heeft er ook nog geen afstand van genomen. "Ik geloof niet meer dat ik datgene zal aanhangen wat ik heb aangehangen."
Op een manier die voor ons niet begrijpelijk is scheidt Eichmann zijn eigen gedrag van zijn mening daarover. Hij doet alsof het aanhangen van het nazidom een gebeurtenis is die je overkomt, waar je niet verantwoordelijk voor bent. Blijkbaar heeft hij na de oorlog geleerd dat dat een niet geheel juiste voorstelling van zaken is. "Ik moest bevelen uitvoeren. Wanneer het mijn taak was geweest dergelijke bevelen te geven, had ik het niet gedaan". Moreel corrupt, dat is het woord.
De lange arm van de Israëlische geheime dienst heeft de man opge-pakt in Argentinië, waar nog wel veel meer nazi's zullen zitten. De joodse staat heeft de doodstraf niet afgeschaft, omdat men de moge-lijkheid van vergelding op oorlogsmisdadigers open wilde houden. Eichmann wordt dus opgehangen. Maar voor die tijd gunt hij ons nog een blik in zijn merkwaardige, typisch Duitse (?), denkwereld.
De moord op de joden had hij enkel en alleen georganiseerd omdat hij bevel daartoe had gekregen van zijn superieuren. Hij nam enige afstand van zijn handelen, maar niet omdat hij tot inzicht was geko-men in de misdadigheid van zijn handelen, integendeel. In zijn ogen bestaat de beoordeling van zijn handelen als misdadig alleen omdat Duitsland de oorlog verloren heeft.
Hij beschouwt zichzelf niet meer als nazi, maar hij heeft er ook nog geen afstand van genomen. "Ik geloof niet meer dat ik datgene zal aanhangen wat ik heb aangehangen."
Op een manier die voor ons niet begrijpelijk is scheidt Eichmann zijn eigen gedrag van zijn mening daarover. Hij doet alsof het aanhangen van het nazidom een gebeurtenis is die je overkomt, waar je niet verantwoordelijk voor bent. Blijkbaar heeft hij na de oorlog geleerd dat dat een niet geheel juiste voorstelling van zaken is. "Ik moest bevelen uitvoeren. Wanneer het mijn taak was geweest dergelijke bevelen te geven, had ik het niet gedaan". Moreel corrupt, dat is het woord.
