dinsdag

3 november 1956

Terwijl de tanks posities innemen, de Hongaren hebben die van hen voor het parlementsgebouw geplaatst (stellig een meer symbolische dan militaire daad) en bij de bruggen over de Donau, wordt in de kranten de suggestie gewekt dat toch nog een uitweg aan de onder-handelingstafel mogelijk is.
Het komt mij echter voor dat de Russische militairen afstevenen op een gewelddadige oplossing: verkeersknooppunten en stations zijn bezet, grensovergangen gesloten. Men is niet van plan iemand te laten ontsnappen als het zover is. De rest is geleuter. Tijdrekken. Pa-pier.
Dat geldt ook voor de nieuwe maatregelen van de regering: het Russisch wordt op de scholen afgeschaft, er zullen nieuwe geschiede-nisboeken komen, kinderen kunnen weer godsdienstonderwijs krij-gen en het vak 'burgerlijke verdediging' komt te vervallen.
In Gyoer zijn ze eindelijk wakker geworden: men ziet in dat de rege-ring alles heeft gedaan om haar beloften na te komen. De nationale raad van West-Hongarije heeft opgeroepen tot beëindiging van de algemene staking om de situatie weer enigszins leefbaar te krijgen. De Russen moeten dan later maar vertrekken, is nu hun standpunt. Het is echter de vraag of de Russen ooit nog zullen vertrekken.