dinsdag

15 januari 1962

De spanning tussen economie en democratie is het beste voelbaar in de ontwikkeling van de EEG. De eerste stappen op weg naar zo'n Europese eenheid zijn eigenlijk nooit onderwerp van publieke dis-cussie geweest, laat staan van verkiezingen. De EEG kwam en komt over ons heen als het weer.
Naar het schijnt gaat de Europese eenwording nu zijn tweede fase in. De beloften zijn grotere welvaart en grotere stabiliteit.
(Wat men verstaat onder grotere welvaart blijkt uit de plannen om aan de groei van het autoverkeer tegemoet te komen: om in 1975 aan de dan verwachte 1,9 miljoen personenauto's ruimte te bieden wil men 1200 km rijkswegen aanleggen en binnensteden uitbreken om deze toegankelijk te maken en om parkeerplaatsen te scheppen. Zo staat het in een rapport van een commissie van Nijverheid en Han-del.)
Op de lange duur streeft de EEG naar één Europese wetgeving op sociaal, fiscaal en technologisch gebied. Men wil de grenzen open stel-len, niet alleen voor personen, maar ook voor goederen en kapitaal. Dit zal in veel gevallen het einde betekenen van protectionisme binnen Europa, het beschermen van de eigen binnenlandse markt.
Nú wordt een eerste stap gezet op het gebied van de landbouw. Er komt een gemeenschappelijk landbouwbeleid met de volgende doel-stellingen:
1. het instellen van een fonds om achtergebleven gebieden in de EEG te ondersteunen.
2. het beschermen en stabiliseren van prijzen in de EEG.
3. het financieren van surplusvoorraden in de landbouw binnen de EEG
Alle quota, douanetarieven en belastingen zullen worden afgeschaft en vervangen door twee soorten heffingen: één voor binnen de EEG en een buitentarief. Het binnentarief zal voortdurende verlaagd wor-den en uiteindelijk afgeschaft. Het klinkt mooi, maar er zitten vast veel haken en ogen aan.

Geen opmerkingen: