donderdag

1 mei 1955

Ik mag dan geen fanatiek PvdA-lid zijn - ik kom nooit op een vergade-ring - als de minister-president komt spreken op de 1 mei bijeen-komst dan ben ik wel degelijk aanwezig.
Drees verwachtte dat met de groeiende productiemogelijkheden en de ontwikkeling van de techniek het ooit mogelijk zal zijn de arbeids-tijd te verkorten. Maar nu nog niet. Hij zou de werktijd-verkorting dan ook niet willen verheffen tot een 1 mei-leus zoals vroeger de achturendag en het algemeen kiesrecht, twee punten die inmiddels gerealiseerd zijn.
Werktijdverkorting kan volgens Drees niet aan de orde zijn zolang ve-le mensen een sober leven moeten leiden en de woningnood nog steeds niet is opgelost. Met het oog op deze problemen kan de leus niet anders zijn dat 'werken, werken, werken'.
Deze nadruk op werk onderscheidt de sociaal-democraten van de socialisten, die werken altijd hebben gezien als een noodzakelijk kwaad. Als iets dat zo snel mogelijk afgeschaft moet worden. Een echte sociaal-democraat zal ik wel nooit worden, ik heb het al vaker gezegd.
Drees sprak ook nog over de mogelijkheden van een wereldoorlog die zijns inziens alleen voorkomen kan worden als er meer internationale saamhorigheid wordt bereikt.
Tenslotte keek hij terug op tien jaar sociaal-democratische regerings-deelname en hij kwam tot de conclusie dat er, onder andere als ge-volg van het overheidsbeleid, vooruitgang was geboekt. De politiek van soberheid, waar Drees zo ongeveer symbool voor is, is het hele Nederlandse volk ten goede gekomen.
Na zijn toespraak kreeg de minister-president een Winschoter Koek en een pot citroenballen van Balletje van Berg en vertrok weer naar Den Haag.
Nieuw Leven en de Stem des Volks lieten nog wat muziek en zang ho-ren en er was toneel van Morgenrood: 'Geen noodoplossing'. Kortom, het was een gezellige avond.